Karol Wojtyła przyszedł na świat 18 maja 1920 roku w Wadowicach w pokoiku z widokiem na kościół i zegar słoneczny z napisem Czas ucieka, wieczność czeka.
Podczas siódmej pielgrzymki apostolskiej do Polski 16 czerwca 1999 roku Jan Paweł II w swoim rodzinnym mieście wypowiedział m. in. słowa:
„Z wielkim wzruszeniem patrzę na to miasto lat dziecięcych, które było świadkiem mych pierwszych kroków, pierwszych słów i tych – jak mówi Norwid – «pierwszych ukłonów», co są «jak odwieczne Chrystusa wyznanie: Bądź pochwalony!» Miasto mojego dzieciństwa, dom rodzinny, kościół mojego chrztu świętego… Pragnę wejść w te gościnne progi, na nowo ukłonić się rodzinnej ziemi i jej mieszkańcom, i wypowiedzieć słowa, którymi wita się domowników po powrocie z dalekiej drogi: Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!”
Jan Paweł II w tym przejmującym spotkaniu z Rodakami zauważył:
„W każdym razie tu w tym mieście, w Wadowicach wszystko się zaczęło. I życie się zaczęło, i szkoła się zaczęła, i studia się zaczęły, i teatr się zaczął, i kapłaństwo się zaczęło.”
Jakim byłby świat bez Jana Pawła II? Bez Lolka – wspaniałego syna i brata, dobrego kolegi, wzorowego ucznia, pilnego ministranta? Jakim byłby świat bez Wikarego z Niegowici, Wujka Karola, biskupa, następnie arcybiskupa i kardynała Wojtyły, a wreszcie jedynego Papieża Polaka?
Złączmy się w wielkim dziękczynieniu za dar, jakim było życie i posługa Świętego Jana Pawła II. Powinniśmy być dumni, że ten Wspaniały Człowiek, którego 100-lecie urodzin świętujemy jest Patronem naszej szkoły.
Został Nim po wielomiesięcznych działaniach związanych z realizacją projektu edukacyjnego, którego celem było nadanie imienia Szkole Podstawowej w Pyzdrach. Zadania były przeprowadzane od września 2003 roku. W pierwszej kolejności zostali wytypowani kandydaci na miano patrona. Następnym etapem było podzielenie uczniów na grupy zadaniowe. Poszczególne klasy losowały kandydatów do prezentacji, uczniowie zbierali o nich informacje z wykorzystaniem różnych źródeł. Kolejnym etapem prac nad wyłonieniem Patrona szkoły było prezentowanie sylwetek kandydatów.
Głosowanie, w którym brali udział rodzice, uczniowie i nauczyciele, odbyło się 19 stycznia 2005 roku. Były to ostatnie miesiące życia Papieża Polaka. Zdecydowaną większość głosów otrzymała kandydatura Jana Pawła II.
Wśród głosujących było wiele osób pokolenia Jana Pawła II, osób, dla których był On wzorem, przewodnikiem, kimś godnym naśladowania, Osobą, za którą należy podążać. Było to pokolenie ludzi, którzy przeżywali pielgrzymki Papieża do Ojczyzny, wyjeżdżali na spotkania z Nim (np. do Gniezna, Włocławka, Poznania, Kalisza, Lichenia, Krakowa).
Uroczyste nadanie imienia szkole miało miejsce kilka miesięcy po śmierci Papieża – 15 października 2005 roku. Dokonał go bp Wojciech Polak.
Dziś po latach w sercach wybrzmiewają słowa hymnu napisanego na 100-lecie urodzin Świętego Jana Pawła II („Nie zastąpi Ciebie nikt”, sł. Marek Dutkiewicz):
„Biały pielgrzym ciemną drogą idzie pośród chmur
Słyszy jak planeta Ziemia modli się o cud
Tęsknota dźwięczy jak srebrny dzwon
Wszystkie róże świata
Twoje są.
Ref: Bo nie zastąpi Ciebie nikt
Do światła otworzyłeś drzwi
Trafił duch, do naszych serc
Stał się cud – zniknął lęk.
Z nadzieją nam kazałeś iść
Subito santo! Wreszcie Ty!
Trafił duch, do naszych serc
Stał się cud – zniknął lęk.
Na lotniskach wokół globu tłum wytężał wzrok
by zobaczyć jak całujesz ziemię z jego stron
Tęsknimy teraz za rokiem rok
jak bez ojca dzieci
w ciemną noc.
Bo nie zastąpi Ciebie nikt
Do światła otworzyłeś drzwi
Trafił duch, do naszych serc
Stał się cud – zniknął lęk.
Z nadzieją nam kazałeś iść
Subito santo! Wreszcie Ty!
Trafił duch, do naszych serc
Stał się cud – zniknął lęk.
Bez Ciebie trudniej żyć
marzyć, kochać, śnić
Życia gubi się sens
Na złe i dobre dni
w modlitwie zawsze Ty
Króluj nam – Królu Serc!
Bo nie zastąpi Ciebie nikt
Do światła otworzyłeś drzwi
Trafił duch, do naszych serc
Stał się cud – zniknął lęk
Z nadzieją nam kazałeś iść
Subito santo! Wreszcie Ty!
Trafił duch, do naszych serc
Stał się cud – zniknął lęk
trafił Duch do naszych serc
stał się cud, zniknął lęk.”
Janie Pawle II „nie zastąpi Ciebie nikt”, ale my możemy Cię każdego dnia naśladować.
D. Wysocka – Sobczak
